Sitting in a Redwood tree

“พี่แสนดีใจ ได้รับโปสการ์ดจากไปรษณีย์” กรู้...........

วันจันทร์ที่ผ่านมา (Oct 29) ได้กลับเข้าออฟฟิศอีกครั้ง หลังออกทริปไปต่างจังหวัดมา 2 อาทิตย์ เข้าออฟฟิศครั้งนี้ก็ได้พบกับเซอร์ไพรส์ที่ทำให้ดีใจมาก คือเมื่อเดินไปถึงโต๊ะทำงานสายตาก็ชำเลืองไปเห็นโปสการ์ดใบเล็ก ๆ วางอยู่บนโต๊ะ โปสการ์ดใบนั้นเขียนด้วยภาษาอังกฤษ พอเห็นก็ทำให้ยิ้มออกทันที เป็นโปสการ์ดส่งมาจากคนที่อยู่ไกลกันถึงครึ่งโลก เป็นโปสการ์ดส่งมาจากคนที่ไม่รู้จะได้กลับมาพบกันอีกหรือเปล่า เป็นโปสการ์ดที่ส่งมาจากสาวน้อยที่ชื่อ Karen

Karen is Canadian and so beautiful girl. ได้เจอกันบนรถไฟตอนเดินทางไปเชียงใหม่เมื่อ 3 ปีที่แล้ว วันหลังจะเขียนเหตุการณ์วันที่เจอคาเรนให้อ่าน ยังจำวันนั้นได้ดี ตลกดี :)

My life is brilliant.
My love is pure.
I saw an angel…

คาเรนส่งโปสการ์ดมาจากป่า Redwood ที่รัฐ California เป็นป่าที่เต็มไปด้วยต้น Redwood หรือเรียกว่าต้น Chandelier ซึ่งเป็นต้นไม้ที่มีลำต้นสูงและขนาดใหญ่มาก โดยบางต้นสูงกว่า 360 ฟุต ซึ่งสูงกว่าอนุสาวรีย์เทพีแห่งเสรีภาพเสียอีก และบางต้นมีขนาดใหญ่มาก สามารถเจาะโคนต้นออกเป็นช่องให้รถวิ่งผ่านได้ คาเรนเล่าให้ฟังในโปสการ์ดว่า ได้เดินทางไปเที่ยวที่ CA และให้ทำงานในฟาร์มแห่งหนึ่งด้วย คาเรนบอกว่าเป็นฟาร์มที่สวยมาก อยากให้ผมได้ไปเห็นเพราะจำได้ว่า ผมอยากเป็นคาวบอย มีที่ดินผืนใหญ่ ๆ เพื่อทำฟาร์มปศุสัตว์และขี่ม้าคอยตรวจตราสัตว์ที่เลี้ยงอยู่ในฟาร์มทุกวัน

คาเรนเคยส่งโปสการ์ดมาให้ เมื่อคราวที่ไปเที่ยว Guatemala ประเทศแถบอเมริกากลาง และเมื่อครั้งที่ไปเที่ยว Music Festival ที่ Montreal รัฐแห่งหนึ่งในแคนาดา คาเรนยังทำตามสัญญาที่ให้ไว้เป็นอย่างดี คือ ถ้าได้ไปเที่ยวที่ไหนทั่วทุกแห่งหน ก็จะส่งโปสการ์ดมาให้ผม เพื่อเป็นของที่ระลึก ขอบคุณมากคาเรน ขอบคุณมากที่ยังไม่ลืมกัน แม้ช่วงหลังจะไม่ค่อยได้ติดต่อกันมากนัก ตอนท้ายโปสการ์ดคาเรนก็อวยพรให้ผมประสบแต่ความสุข มีชีวิตที่สนุก ๆ แบบบ้า ๆ เหมือนเดิม ตามฉายาที่คาเรนชอบเรียกผมว่า Crazy Man :)

ยังไงก็ขอให้คาเรนโชคดีและมีชีวิตที่พบแต่ความสุขนะ ให้เดินทางท่องเที่ยวอย่างปลอดภัยและให้เจอแต่เรื่องสนุก ๆ ในการเดินทาง

I wish you are doing well, enjoy in your trip and staying healthy.

Hugs and Missesssssssssssss

P’Tong

CTO of Microsoft

และแล้วก็ผ่านไปสำหรับการพบปะ Mr. Craig Mundie Chief Research and Strategy staff of Microsoft โดยมีผู้เข้าร่วมงานจากมหาวิทยาลัยต่างๆ ทั้งอาจารย์และนักศึกษาประมาณ 20 คน ก็เป็นอีกประสบการณ์หนึ่งที่มีประโยชน์อย่างยิ่งสำหรับผม

วันนี้เดินทางไป Microsoft ด้วยรถไฟฟ้า โดยเอาจอดรถไว้ที่ลานจอดรถที่หมอชิต เพราะหลังเลิกงานแล้วจะมาชอปปิ้งที่จตุจักรสักหน่อย อาทิตย์นี้ก็เปิดเทอมแล้ว จึงจะไปซื้อ รองเท้า กระเป๋า และเสื้อผ้า ตอนรับเปิดเทอมสักนิด (ทำตัวยังกะเด็กอนุบาลเปิดเรียน)

การเดินทางไปออฟฟิศของ Microsoft ที่ออลซีซั่นเพลส ค่อนข้างสะดวก เพียงขึ้นรถไฟฟ้า BTS ไปลงที่สถานีเพลินจิตแล้วเดินไปตามถนนวิทยุสักห้านาทีก็ถึงแล้ว พอไปถึงก่อนขึ้นลิฟท์ก็เจออ.กษิดิศ อาจารย์สอนผมที่ธรรมศาสตร์พอดี จึงขึ้นลิฟท์ไปด้วยกันที่ชั้น 38 ไปถึงเจ้าหน้าที่ของ Microsoft ก็ให้การต้อนรับเป็นอย่างดี เสริฟ์น้ำ เสริฟ์อาหารอย่างไม่อั้น อ.กษิดิศได้แนะนำให้รู้จักอ.ภุชงค์ อาจารย์จากม.เกษตรฯ และเป็นผอ.ศูนย์ไทยกริด ได้ยินชื่ออาจารย์มานานแล้ว แต่เพิ่งได้รู้จักก็วันนี้ อ.ภุชงค์คุยสนุกมาก ฟังแกไปก็หัวเราะไป โดยมีผู้ร่วมสนทนาอีกท่านหนึ่งคือ Mr. Yik Joon Ho Developer and Platform Strategy Director ที่คุยสนุกไม่แพ้กัน หลังจากนั้นก็มีผู้ร่วมสัมนาท่านอื่นๆ ก็ทยอยกันมาเพิ่มเติม ก็เพิ่มรสชาติของวงสนทนาขณะรอเวลาเปิดงาน

สักพักใหญ่ Mr. Craig Mundie ก็ได้เดินทางมาถึง Mr. Craig มาในชุดสูทสีดำทับบนเสื้อสีฟ้าอ่อน ผูกเนคไทสีแดง ใส่แว่น หวีผมเรียบ ดูแล้วสุภาพและน่าเคารพนับถือยิ่ง Mr. Craig เดินยิ้มมาแต่ไกลและกล่าวทักทายทุกคนด้วยเสียงอันดังกังวาน พร้อมกับเดินจับมือทักทายกับแขกทุกคนร่วมทั้งผมด้วย Mr. Craig เป็นบุรุษรูปร่างใหญ่ สง่าผ่าเผย บุคคลิกน่าเลื่อมใสยิ่ง ซึ่งเป็นเอกลักษณ์ของเอกบุรุษอย่างแท้จริง ผมเคยได้พบบุคคลที่มีบุคคลิกเช่นนี้ไม่บ่อยครั้งด้วยกัน เป็นบุคคลิกที่สามารถทำให้เรานับถือและเลื่อมใสได้ตั้งแต่แรกเห็น หลังจากที่ Mr. Craig กล่าวทักทายทุกคนเสร็จเรียบร้อย เจ้าหน้าที่ก็เชิญทุกคนเข้าห้องประชุม

หลังจากเจ้าหน้าที่กล่าวแนะนำตัว Mr. Craig เสร็จ Mr. Craig ก็กล่าวบรรยายถึงวิสัยทัศน์และแนวโน้มของเทคโนโลยีในอนาคต โดยเริ่มพูดถึงความเป็นมาของเทคโนโลยีทางคอมพิวเตอร์ตั้งแต่ในอดีตจนถึงปัจจุบันและแนวโน้มในอนาคต แต่ผมคงไม่อธิบายในที่นี้ เพราะฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง แต่เท่าที่รู้คือ Mr. Craig เป็นนักพูดที่ดีมาก มีปล่อยมุขอยู่ตลอดเวลา ที่รู้เพราะเห็นคนอื่นหัวเราะ พอคนอื่นหัวเราะ ผมก็หัวเราะตาม เดี๋ยวเชย ฮ่า

แต่ที่จำได้ก็คือ ในปีหน้า Mr. Craig จะขึ้นบริหารแทน Bill Gates โดยจะบริหารร่วมกับ Mr. Ray Ozzie ซึ่งจะเป็นผู้ดูแลเกี่ยวกับ Software Architect ส่วน Mr. Craig จะดูแลในส่วนของการดูนโยบายโดยรวมและกำหนดแนวทางของเทคโนโลยีของ Microsoft ทั้งหมด ซึ่งก็ถือเป็นโอกาสอันดีของผมอย่างยิ่งที่ได้พบปะบุคคลระดับนี้

หลังจากสัมนากันเสร็จเรียบร้อย ทาง Microsoft ก็ให้จัดให้เราถ่ายรูปหมู่ร่วมกันกับ Mr. Craig ซึ่งก็ได้เก็บรูปภาพมาฝากด้วย แต่เสียดายไม่ได้ถ่ายรูปคู่ด้วย หลังจากนั้น Mr. Craig กล่าวลาและเดินทางกลับ และแขกที่มางานนี้ก็เริ่มแยกย้ายกันกลับ

ก่อนกลับผมได้เข้าห้องน้ำไปเพื่อปลดปล่อย หลังจากอั้นฉี่มานาน ขณะที่ยืนฉี่อยู่นั้น Mr. Craig ซึ่งผมเข้าใจว่ากลับไปแล้ว ก็เดินเข้ามาห้องน้ำและมายืนฉี่อยู่ข้างๆ ผม Mr. Craig ก็ถามผมว่าเป็นไงบ้าง ผมก็บอกว่าดีใจครับที่ได้มาร่วมงานนี้ สนุกดี ก็ตอบไปตามระเบียบมารยาท แล้วผมก็ถามกลับไปว่า มาเมืองไทยบ่อยหรือเปล่า Mr. Craig ก็บอกว่าเคยมาแล้ว 2-3 ครั้ง และหลังจากนั้นเราก็คุยกันอีกนิดหน่อย Mr. Craig ก็ขอตัวกลับไป ซึ่งตลอดเวลาที่สนทนากันที่หน้าโถฉี่นั้น ภาษาอังกฤษไม่ได้เป็นปัญหาสำหรับผมเลย แต่... อืม... ขนาดนี่สิปัญหา Ohhhhh My God!!!

The Last Day of Buddhist Lent

วันออกพรรษาคือวันสุดท้ายของการบำเพ็ญศีลภาวนาของพระสงฆ์ แต่พุทธศาสนิกชนบ้างท่านอาจจะเป็นวันสุดท้ายของการงดเหล้าด้วยก็ได้ ฮ่า

ออกพรรษาไปทำอะไรกันบ้างครับ ส่วนผมเดิมที่ว่าจะไปดูบั้งไฟพญานาค ที่หนองคาย ตามที่เขียนไว้ใน October trip แต่แล้วก็มีเหตุให้ต้องไม่ได้ไป ในใจก็เสียดายอยู่เหมือนกัน แต่งานที่จำเป็นต้องไปในวันเสาร์ที่จะถึงนี้ (Oct 27) ก็น่าสนใจมากเหมือนกัน

เรื่องมีอยู่ว่า ผมต้องไปเป็นตัวแทนนักศึกษาของภาควิชาฯ เข้าพบผู้บริหารระดับสูงของ Microsoft ที่ทำงานใกล้ชิดกับ Bill Gate ซึ่งบินมาจากอเมริกา คือ Mr. Craig Mundie Chief research and strategy officer of Microsoft ซึ่งเป็นผู้กำหนดกุลยุทธ์และทิศทางของเทคโนโลยีใน Microsoft ทั้งหมด และถือเป็นบุคคลที่สำคัญในการกำหนดวิสัยทัศน์และเทคโนโลยีทางด้านสารสนเทศของโลกด้วย (เห็นอาจารย์ว่าอย่างนั้นนะ ก็คงจริงแหละ Microsoft ใหญ่คับโลกจะตาย)

ก็ถือเป็นโอกาสอันดีที่จะสวมรอยใช้โอกาสนี้ ทำตัวเป็นคนในวงการคอมพิวเตอร์กับเขาบ้าง หลังจากเป็นคนในวงการ (บันเทิง) เกษตรมานานแล้ว อาจารย์ให้เตรียมคำถามไปด้วย เพื่อแลกเปลี่ยนทัศนะคติกับ Mr. Craig ด้วย จะไปถามอะไรดีน้อ ลำพังแค่ฟังภาษาอังกฤษก็คงไม่รู้เรื่องแล้ว งานนี้ก็มีมหาวิทยาลัยชั้นนำไปกันอีก 4-5 มหาวิทยาลัย ก็ดี แต่รับรองได้ว่าคงจะต้องมีคนทักทายว่าเป็นอาจารย์แน่นอนเลย เหมือนคราวไปประชุมที่ขอนแก่น ทักเราเป็นอาจารย์ แต่ไปทักอาจารย์เราว่าเป็นนักศึกษา ตูล่ะเซ็งจริงๆ เดี๋ยวบรรยากาศการพบปะ Mr. Craig ไว้จะมาเล่าให้ฟังอีกที ถ้า Mr. Craig ถามว่าอยากให้ Microsoft ช่วยอะไรบ้าง จะบอกว่า ซ่อยให้ทุนเรียนต่อแหน่เด้อค๊า ฮ่า

ย้อนกลับมาเรื่องวันออกพรรษา เมื่อถึงวันออกพรรษาก็เป็นสัญญาณบ่งบอกว่ากำลังย่างเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว หนาวนี้คงต้องนอนกอดหมอนข้างเหมือนเคย เฮ้อ...

ช่วงนี้อากาศก็เริ่มเปลี่ยนแปลง (Season change) ใครที่ร่างกายและหัวใจอ่อนแอก็ดูแลสุขภาพด้วยนะจ้ะ ระวังจะไม่สบายเอา เดี๋ยวจะหาว่า หล่อไม่เตือน :) หยูกยาก็หาติดตัวกันไว้นะจ้ะ เผื่อเกิดเจ็บป่วยกะทันหัน ถ้าเป็นไปได้ก็ไปหาหมอจะดีกว่า เขียนมาถึงตรงนี้ น้ำมูกชักจะเริ่มไหลแล้วไม่รู้ไปติดใครมา แค๊ก แค๊ก (เสียงไอ ไม่ใช่ ไอ เลิฟ ยู นะ :)

Allan’s new house party

วันเสาร์ที่ผ่านมา (Oct 20) ได้ไปร่วมงานขึ้นบ้านใหม่ของอลันและพี่ผกา ที่อ.แม่ริม จ.เชียงใหม่ สนุกมากเลย บ้านของอลันตั้งอยู่ที่หมู่บ้านแม่แอน งานนี้อลันก็ได้เชิญชาวบ้านแม่แอนทุกครัวเรือนมาร่วมงานด้วย แม้จะไม่เคยรู้จักกันมาก่อน เพราะต้องการฝากเนื้อฝากตัวเป็นสมาชิกใหม่ของบ้านแม่แอนและผูกมิตรกับชาวบ้าน ชาวบ้านแม่แอนก็แสนจะน่ารัก มาร่วมงานกันอย่างมากหน้าหลายตาเพื่อแสดงการต้อนรับอลันและพี่ผกาสู่บ้านแม่แอน นอกจากชาวบ้านแม่แอนมาร่วมงานแล้ว เพื่อนของอลัน มิสเตอร์ไมเคิล และมิสเตอร์ชายน์ ก็บินตรงจากออสเตรเลีย เพื่อมางานนี้โดยเฉพาะ

งานนี้พี่ผกาได้ขอร้องให้ผมช่วยเป็นพิธีกรบนเวที เพราะไม่รู้จักใครเลย ผมก็เลยได้เป็นพิธีกรจำเป็น (ตอนแรกกะว่าจะมาร้องเพลงอย่างเดียว สักสี่สิบเพลงก็พอแล้ว :) แบบว่าเตรียมมาเยอะ) การเป็นพิธีกรบนเวทีไม่มีปัญหาอยู่แล้วสำหรับผม โชกโชนและไหลลื่น (ตอนนั้นเมาแล้ว) หลังจากที่โม้ไปสักพักและร้องเพลงไปสักครึ่งอัลบั้ม ผมก็ได้เชิญอลัน พี่ผกา น้องแป้ง (ลูกสาวพี่ผกา) มิสเตอร์ไมเคิล และมิสเตอร์ชายน์ ขึ้นไปโชว์ตัวให้แขกผู้เกียรติได้รู้จัก และได้ให้อลันกล่าวกับแขกที่มาร่วมงาน โดยผมจะคอยแปลให้ ทีแรกผมก็คิดว่าอลันจะพูดทีละประโยคแล้วหยุดให้ผมแปล ที่ไหนได้พูดยาวรวดเดียวจบ พูดยาวมาก ลำพังแปลอย่างเดียวก็ยากอยู่แล้ว ยังต้องจำอีกว่าพูดอะไรไปบ้าง ผมก็เลยต้องสวมรอยแปลและพูดเสริมเองบ้างเพื่อความเรียบร้อยของงาน ฮ่า

แต่มีอยู่ช่วงหนึ่งที่อลันพูดขอบคุณแขกที่มีน้ำใจมาร่วมงานของอลัน ทั้งๆ ที่ไม่ได้รู้จักกันเป็นการส่วนตัวเลย อลันกล่าวต่อว่า ถ้าไม่มีชาวบ้านแม่แอนมาร่วมงาน งานคงจะกร่อยและไม่สนุก อลันพูดไปและน้ำตาคลอเบ้าไปด้วยความซาบซึ้งน้ำใจแขกทั้งหลาย ช่างเป็นภาพที่ประทับใจสำหรับผมจริงๆ

แต่และแล้วผมก็ได้ปล่อยไก่ตัวเบ้อเร่อบนเวที หลังจากที่อลันกล่าวและผมแปลให้เสร็จ ทีนี้ผมก็กล่าวเรียนเชิญแขกดื่มฉลองกันอย่างพร้อมเพรียง ผมก็บอกให้แขกทุกคนยืนขึ้นและเตรียมแก้วไว้ให้เรียบร้อย ผมกระซิบบอกอลันว่า เดี๋ยวจะนับหนึ่ง สอง สาม แล้วค่อยยกแก้วดื่มนะ หลังจากผมก็นับหนึ่ง สอง สาม แล้วผมกับอลันก็ยกแก้วดื่มกันเพียงสองคน พอผมดื่มไปสักอึก ผมก็สังเกตเห็นแขกทั้งหลายยืนกันนิ่งๆ งงๆ ไม่ยกแก้วดื่ม ทำให้ผมนึกได้ทันที เฮ้ย มันต้องมีการตะโกน ไชโย ด้วยนี่หว่า นึกขึ้นได้ก็เลยรีบตะโกน ไชโย นำร่องแขกทั้งหลาย ให้แขกช่วยกันขานรับสามครั้ง พอดื่มเสร็จแล้วก็พูดแก้ตัวไปว่า พิธีกรขี้เหล้าไปหน่อยนะครับ เห็นเหล้าแล้วอดไม่ได้ รีบกินไปหน่อย ฮ่า ชาวบ้านก็หัวเราะชอบใจ นึกแล้วก็ขำดี ตู

แล้วเจอกันอีกเด้อ อลัน พี่ผกา

Chiang Mai

ผมรักเชียงใหม่

ดีใจครับ ได้กลับมาเชียงใหม่อีกแล้ว คิดถึงเชียงใหม่ตลอดเวลา
เอาไว้คราวหน้า มีโอกาสจะเขียนเรื่องราวเชียงใหม่ให้อ่านกันเยอะๆ

คณะเกษตรฯ มช.
ห้องเชียร์
รักบี้
รับน้องขึ้นดอยสุเทพ
เก็บขยะ
ไร่แม่เหียะ
ยี่เป็ง
ปี๋ใหม่เมือง
ช่างเคี่ยน
แม่สะป๊อก
เวียงแหง
ดอยหลวงเชียงดาว

และเรื่องราวอีกมากมาย กับช่วงเวลาของชีวิตที่มีความสุขสุดๆ

ขอบคุณเชียงใหม่

Cobra snake fried

ผัดเผ็ดงูเห่า เคยกินไหมครับ

วันนี้ได้มีโอกาสไปแวะกินข้าวที่ร้านอาหารป่า ชื่อร้าน "ลุงมั่ว" ร้านนี้ผมรู้จักมานานแล้ว น่าจะสัก 10 ปีที่แล้ว ตั้งแต่สมัยเรียน มช. ตอนนั้นมาฝึกงานที่ศูนย์วิจัยพืชไร่นครสวรรค์ ที่อ.ตากฟ้า ส่วนร้านลุงมั่วอยู่เขตอ.หนองม่วง จ.ลพบุรี แต่ไม่ไกลกันมาก ตอนนั้นพี่ที่ศูนย์วิจัยพาผมและเพื่อนมากิน ก็เลยติดใจมาจนทุกวันนี้ เป็นร้านอาหารป่าที่ทำรสชาติได้จ้ดจ้านจริงๆ ที่ร้านลุงมั่วจะมีเนื้อสัตว์ป่ามากมายให้ได้ทดลองชิม ช่วงที่ผมออกทำงานต่างจังหวัดถ้าได้ผ่านมาใกล้ๆ ก็จะแวะมากินตลอด เพราะติดใจฝีมือทำอาหารป้าใจเมียลุงมั่ว วันนี้ก็ไปกินมา ลุงมั่วบอกว่าวันนี้มีงูเห่ากับเม่น ก็เลยสั่งทั้งสองอย่างครับ สั่งทำผัดเผ็ดครับ อร่อยจริงๆ ที่ร้านลุงมั่วถ้ามากินช่วงตอนเย็น จะมีบริการคาราโอเกะหยอดเหรียญให้ได้โชว์ลูกคอกัน ซึ่งเพลงส่วนใหญ่ก็เป็นเพลงลูกทุ่งที่มีนางเอกมิวสิควิดีโอแต่งตัววาบหวิวให้ดูเป็นอาหารตา ทำให้เพลงน่าร้องมากขึ้น :)

แล้วผัดเผ็ดเม่นล่ะครับ เคยกินกันไหมครับ

อร่อยทั้งคู่ นะจะบอกให้ :)

October trip

ในที่สุดก็ปิดเทอมแล้ว แต่ยังเหลืองานส่งอีกหนึ่งงาน แต่ไม่ซีเรียส เดือนนี้จึงถือโอกาสปิดเทอมออกทำงานต่างจังหวัดให้นานหน่อย ถึงแม้ช่วงต้นเดือนก็ได้ไปนอนที่น้ำหนาวมาแล้วหนึ่งรอบ เข้าไปนอนที่ตัวอำเภอน้ำหนาวอากาศดีมาก และที่ประทับใจคือ ร้านอาหาร "ไร่สินติ้ง" บรรยกาศสุดยอดมาก ไม่คิดว่าจะมีร้านอาหารแบบนี้แทรกตัวอยู่อำเภอเล็กๆ และอยู่ไกลอย่างน้ำหนาว แม้ว่ารายการอาหารจะธรรมดาไปนิด แต่ก็อร่อยดี นี่ถ้าไม่ติดว่าต้องอยู่ภายในรัศมี 100 กิโลเมตร จะพาที่นี่เลยล่ะ เสียดายที่ไม่ได้เอากล้องถ่ายรูปไปด้วย เนื่องจากไม่ได้ตั้งใจไป ทำให้ไม่ได้เตรียมการ เอาไว้โอกาสหน้าจะไปกินอีก

ส่วนการเดินทางหลังจากนี้ ช่วงแรกก็จะอยู่แถวนครสวรรค์ พิษณุโลก แต่วันเสาร์นี้ (Oct 20) ต้องถึงเชียงใหม่ เพราะต้องไปงานเลี้ยงขึ้นบ้านใหม่ของอลัน เมื่อวานพี่ผกาแฟนของอลันก็โทรมาตามอีกครั้ง ด้วยเสียงบังคับแกมขู่เข็ญว่าต้องไปให้ได้ ไปอยู่แล้วพี่ผกา มีงานสำคัญต้องไปทำด้วย หลังกลับจากเชียงใหม่ ก็จะย้ายข้ามฟากของประเทศไปทางอีสาน แต่อาจจะแวะบ้านที่เพชรบูรณ์นิดนึง ไปอีสานคราวนี้ต้องไปดูแปลงสวนปาล์มน้ำมันของลูกค้าที่นครพนม เป็นลูกค้ารายใหญ่ปลูกปาล์มหมื่นกว่าไร่ แต่เนื่องจากช่วงฤดูฝนสวนปาล์มถูกน้ำท่วมอย่างหนักทำใหต้นปาล์มมีปัญหา ต้องไปดูให้สักหน่อย

ช่วงที่ไปถึงนครพนมก็คงเป็นช่วงวันออกพรรษาพอดี จึงถือโอกาสนี้จะไปดู "บั้งไฟพญานาค" ปรากฏการณ์อันน่ามหัศจรรย์ของแม่น้ำโขง จะไปดูที่หนองคาย ได้นัดกับแจ๊คน้องที่บริษัทไว้แล้ว อยากไปดูมานานแล้วแต่ไม่สบโอกาสสักที ปีนี้ถือโอกาสนี้แหละ อย่างที่บอกไว้ก่อนหน้า เริ่มต้นใหม่ก็ขอไปดูอะไรใหม่ๆ ที่ยังไม่เคย ตื้นเต้นมาก อยากให้ถึงไวไว (หรือมาม่าก็ได้) จัง จะเก็บรูปมาให้เต็มที่ ตอนนี้ก็ได้แต่ภาวนาให้ปีนี้ มีบั้งไฟขึ้นเยอะๆ สาธุ ขอสักครั้งแล้วจะลืมพระคุณ อย่าคิดมากนะครับ ก็แค่ของเห็นเป็นบุญตาสักครั้งนั้นเอง

พอหลังจากออกพรรษา ก็เหลือเวลาอีก 2-3 วัน ก่อนสิ้นเดือนซึ่งต้องกลับบริษัท ตอนแรกคิดว่าจะไปอุบลฯ ก็อยากจะไปเหมือนกัน แต่ อืมๆๆๆๆ จะไปดีหรือเปล่าน๊าๆๆๆ ใครคิดออกช่วยบอกทีสิ จะให้ไปอุบลฯ ดีหรือเปล่า :)

Celebrate day

เมื่อวานหลังจากสอบภาษาอังกฤษเสร็จ ก็ชวนพรรคพวก น้องๆ ไปกินข้าวฉลองปิดเทอมกันที่ร้านบ้านรามัญ ร้านอาหารแถวสะพานปทุมธานี อาหารอร่อยดี บรรยากาศของร้านก็ดี ต้องขอบคุณคูณผู้แนะนำร้าน เมื่อวานนอกจากฉลองปิดเทอม ยังเป็นการฉลองให้ว่าที่พ่อคนใหม่อย่างเป็นทางการด้วย บอยเจ้าภาพงานนี้เลี้ยงไม่อั้นจริงๆ พวกเราไปกลุ่มใหญ่มาก และนั่งกินอยู่นานด้วย นั่งตั้งแต่บ่ายโมงจนกระทั่งสามทุ่ม สักประมาณหกโมงเย็น ทั้งร้านก็เหลือแต่โต๊ะพวกเราโต๊ะเดียว จึงเสียงดังกันได้อย่างเต็มที่ เป็นงานสังสรรค์อีกงานหนึ่งที่สนุกดี เราก็ได้ถือโอกาสปล่อยมุขอย่างเต็มที่ ที่มุขมีเยอะก็เนื่องจาก "เมา" นั่นเอง เมื่อเช้าโทรเช็คกับบอย รู้สึกจะหมดเหล้าไป 4 ขวด กินเยอะจริงๆ แต่เหล้าเมื่อวานไม่ค่อยได้ซื้อหรอก เพราะแต่ละคนห่อมาจากบ้านเกือบทั้งนั้น ของตัวเอง 1 ขวด ตั๋งรับปากว่าจะให้แบล็ค ก็หิ้วมาอีก 1 ขวด และเจ้าพีอีก 1 ขวด ส่วนขวดสุดท้ายสั่งเพิ่มในร้าน เมากันถ้วนหน้า

โอกาสนี้ก็ได้ดวลเหล้ากับพี่ป้อมอีกครั้ง หลังจากคราวที่แล้วเสียทีให้พี่ป้อมอย่างราบคาบ และคราวนี้ก็ยังเสียท่าให้แกเหมือนเดิม ฝากไว้อีกครั้งนะพี่ เมื่อคืนหลังออกจากร้านบ้านรามัญ ก็ไปกินต่อที่ร้านป.กุ้งเผา พระราม5 ที่สาขานี้ไม่ค่อยเข้าท่าเลย ร้านเงียบมาก คนน้อย เปิดแต่เพลงช้าๆ แต่อย่ากระนั้นเลย ถึงแม้จะเปิดแต่เพลงช้าๆ ข้าพเจ้าก็สามารถลุกขึ้นเต้นได้อย่างไม่เคอะเขิน ทั้งร้านลุกขึ้นเต้นอยู่คนเดียว เท่จริงๆ คนอะไรว่ะ ฮ่าๆ

พูดถึงเรื่องสอบภาษาอังกฤษนิดนึง ก็ทำด้วยความสบายใจ ทำไม่ถึงชั่วโมงก็เสร็จล่ะ เทอมหน้านี่แหละจะเจอของจริง ต้องเรียนการเขียนบทความเป็นภาษาอังกฤษ คงยากเหมือนกัน ก็เป็นจังหวะพอดีที่เทอมหน้าก็ต้องเริ่มเขียน thesis ด้วย ซึ่งได้ตั้งว่าจะเขียน thesis เป็นภาษาอังกฤษ ดังนั้นในเทอมหน้า คงได้เห็นบทความในบล๊อกนี้ เป็นภาษาอังกฤษด้วย ดังที่ตั้งใจไว้ในทีแรก เพื่อเป็นการฝึกไปในตัว แต่ตอนนี้ขอไปนอนฝันเป็นภาษาอังกกฤษ ก่อนล่ะกัน :)

Welcome miw

ยินดีต้อนรับสมาชิกใหม่เอี่ยมอ่อง มีสมาชิกหลวมตัวเข้ามาเพิ่มอีกคนแล้ว ทำให้บล๊อกดูคึกคักเพิ่มขึ้น สมาชิกใหม่เป็นสุภาพสตรีสาวแสนสวยซะด้วย (อ้อยมีคู่แข่งแล้วล่ะ) สำหรับหมิวได้ข่าวว่ามาแอบอ่านสักพักแล้ว แล้วก็เก็บข้อมูลเอาไปแซวเรา จึงชวนเข้ามาเป็นสมาชิกซะเลย ต่อไปไม่ต้องมาแอบอ่านแล้วนะ นอกจากจะเข้ามาอ่านแล้ว ถ้าอยากโชว์ฝีมืองานเขียนก็ได้เลยนะ หรือจะเขียนตำราอาหารอีสานก็ได้เด้อ เพราะเห็นถนัดเรื่องอาหาร ชอบทำกับข้าว เผื่อจะได้สูตรเด็ดๆ ไปทำกินบ้าง แต่จะให้ดีทำอาหารมาให้ชิมเลยก็ดีนะ :)

ยินดีต้อนรับจ้ะ

When the life comes back to start up again

เมื่อมีจบก็ต้องมีเริ่มใหม่เป็นธรรมดาของชีวิต และเป็นวัฏจักรที่มนุษย์ทุกคนต้องเจอ ผมก็เป็นคนหนึ่งที่เคยมีช่วงชีวิตทั้งขึ้นและลง ชีวิตในช่วงขาลงนั้น ไม่ว่าเราจะคิดอะไร ทำอะไร ก็จะต้องมีอันทำให้ไม่เป็นไปตามที่คิดที่หวังไว้ ยิ่งแก้ก็ยิ่งยุ่ง ยิ่งพยายามก็ยิ่งพัง และทำให้ปัญหาเพิ่มทวีคูณมากขึ้น จนในที่สุด ผมต้องขออยู่นิ่งๆ แบบปลงๆ ไม่คิดอะไรมาก ขอประคองใช้ชีวิตให้พ้นไปวันๆ โดยที่พยายามหลีกเลี่ยงไม่ให้มีปัญหาใหม่เกิดขึ้นมา และทำตัว “จมให้ลง” จมกับความเป็นจริงในขณะนั้น จมกับเสียงนินทาว่ากล่าว จมกับผู้คนที่เยาะเย้ยและเย้ยหยันเรา และยอมรับกับความผิดพลาดที่เราได้ก่อขึ้น

มันก็น่าแปลก เมื่อเริ่มใช้ชีวิตด้วยความนิ่ง ไม่ทะเยอทะยานเกินตัว ไม่คิดฟุ้งซ่านกับปัญหามากเกินไป อะไรหลายๆ อย่างก็เริ่มคลี่คลายด้วยตัวของมันเอง และทำให้เรามีสติในการแก้ปัญหามากขึ้น นอกจากนี้ เมื่อชีวิตเริ่มนิ่ง ก็เริ่มมีสิ่งดีๆ เข้ามาในชีวิต เป็นเหมือนผลรางวัลของการต่อสู้ในช่วงเวลาเลวร้ายที่ผ่านมา ทำให้เรากลับมามีโอกาสในชีวิตมากขึ้น โอกาสที่จะเริ่มต้นชีวิตใหม่ โอกาสที่เดินล่าตามความความฝันของชีวิตกันต่อไป และโอกาสที่เคยคิดว่ามันคงหมดไปแล้วจากชีวิต ก็กลับมาอีกครั้ง

ในช่วงเวลา ณ ตอนนี้ก็เหมือนกัน เมื่อมีบางสิ่งได้จบไปแล้ว ก็เปรียบเหมือนเป็นโอกาสให้สิ่งอื่นได้เข้ามาในชีวิต ผมจึงคิดว่าจะเลือกใช้โอกาสที่ได้รับมานี้ ให้คุ้มค่ามากที่สุด เพื่อที่จะเริ่มต้นชีวิตกับโอกาสครั้งใหม่ โดยมีอดีตเป็นบทเรียนให้แก่เรา บทความในวันนี้จึงขอใช้ชื่อว่า “เมื่อชีวิตกลับมาเริ่มต้นอีกครั้ง” ส่วนจะเริ่มต้นอย่างไรนั้น ขอให้ติดตามกันต่อไป

มาฝึกเขียน Thesis กันเถอะ...

วันนี้ก็นำเกร็ดความรู้เล็ก ๆ น้อย ๆ เรื่องการฝึกเขียน Thesis มาฝากกัน หลังจากที่อ้อยได้พยายามคุยกับอาจารย์ชลยืน เพื่อให้ท่านรับเป็น Advisee มานาน ก็มีเทคนิดติดไม้ติดมือมาเล่าให้เพื่อน ๆ ฟัง เนื่องจากทราบดีว่าตัวเองเป็นคนเขียนบทความวิชาการ หรือบทความวิจัยไม่เก่ง อาจารย์แนะนำว่าถ้าเราอยากเขียนให้เก่ง เราก็ต้องฝึกอ่านงานวิจัยเยอะ ๆ วิเคราะห์เทคนิคการเล่าเรื่องของเค้า และหยิบเรื่องนั้นมาเป็นแนวทางการเขียนงานวิจัยของเรา อาจารย์แนะนำให้อ่านวารสารบริหารธุรกิจของ มธ. โดยให้เข้าไปค้นคว้าที่หอสมุดป๋วย หอสมุดคณะ หรือหอสมุดปรีดีพนมยงค์ พอลองไปค้นคว้าและอ่านแล้ว พบว่าน่าสนใจจริงๆ อยากอ่านอีก ก็เลยสั่งซื้อวารสาร มาไว้ที่บ้านซะเลย :) สั่งมา 8 ฉบับ (ตัวเราเป็นไปได้จิง ๆ ไม่คิดว่าตัวเองจะคลั่งไคล้หนังสือขนาดนี้) ล่าสุดคือ ฉบับที่ 115 มีเนื้อหาน่าสนใจ ดังนี้ค่ะ

- คณะกรรมการตรวจสอบ : กลไกการกำกับดูแลกิจการ

โดย ศิลปพร ศรีจั่นเพชร

- หลักการ 5 ข้อในการทำให้ระบบการจัดการผลการปฏิบัติงานองค์กรประสบผลสำเร็จ

โดย นภดล ร่มโพธิ์

- การวิเคราะห์เปรียบเทียบเทคนิคและฝีมือผู้จัดการกองทุน

โดย อาณัติ ลีมัคเดช

- เป้าหมายเงินเฟ้อ

โดย สิปปภาส พรสุขสว่าง

- องค์การการเรียนรู้ที่แท้จริง

โดย เกรียงไกรยศ พันธุ์ไทย

- A Critical Review of Supply Chain Management Concept : an Exploratory of Links in Literature and Practices

โดย Sakun Boon-itt

- Book Review : The Strategy-Focused Organization

โดย นภดล ร่มโพธิ์




แต่ที่อ่านแล้ว ประทับใจสุด ๆ คือเรื่อง Impact of Advance Computer Technology to Society : Sociological and Psychological Change. เป็นงานวิจัยเมื่อปี 2544 ค่ะ

ถ้าเราเขียนได้แบบนี้ คุณแม่ต้องปลื้มแน่ ๆ เลย...

เพื่อนคนไหน สนใจยืมอ้อยได้เลยนะค่ะ ไม่คิดเงินค่ะ อ่านมากรู้มาก และรู้หลายแนวนะค่ะ... ไว้มา post รายละเอียดของฉบับอื่น ๆ ใหม่นะค่ะ

It's over

เมื่อวานนี้ ในที่สุดก็มีบ้างสิ่งได้จบไปจากชีวิต มีทั้งจบแบบ Happy ending และจบแบบเจ็บปวด นี้แหละชีวิต

ที่จบด้วยดี ก็คือการสอบตัวสุดท้ายของการเรียนป.โท ทำข้อสอบวิชา AI ได้เยอะเหมือนกัน ค่อนข้างมั่นใจ ในที่สุดก็หมดแล้วสำหรับ course work ของป.โท เรียนที่ธรรมศาสตร์รู้สึกชอบมาก เรียนด้วยความสนุก แปลกดีไม่คิดว่าตัวเองจะทำได้ขนาดนี้ มันคงเป็นการค้นพบความถนัดของตัวเอง ซึ่งเป็นสิ่งสำคัญนะ ถ้าเราได้ทำอะไรที่ถนัด ถึงยากแค่ไหนเราก็จะทำด้วยความสนุกและรู้สึกท้าทาย ที่นี้ก็เหลือ thesis นี่แหละจะได้เจอกับความยากของจริง ได้เริ่มทำมานานแล้วพอสมควร แต่ยังไม่ค่อยคืบหน้าไปไหน ต้องใช้ simulator ทำงานวิจัย งงมาก ยังใช้ไม่เป็น แต่คราวนี้ไม่มีตัวเรียนมาคอยกวนใจแล้ว คงได้ใส่กับมันเต็มๆ :) ถ้ายากมากก็จะให้อาจารย์นั่นแหละทำให้ อิอิ

ย้อนกลับมาเรื่องสอบ ข้อสอบยากเหมือนกัน แต่พอดีอ่านตรง และมีคนเก็งข้อสอบอย่างอ้อยเก็งให้ ก็เลยรอดตัวไป (ขอบใจนะจ้ะ) เป็นอีกข้อสอบที่ต้องเขียนเยอะมาก เมื่อวานเขียนหมดเล่มเลย ว่าจะขอสมุดคำตอบเพิ่ม ก็เกรงใจน้องๆ คนอื่น เดี๋ยวจะโดนหมั่นไส้เอา ข้อหาตอบเยอะเกินไป เมื่อวานหลังสอบเสร็จก็ไปฉลองกันที่ร้านไก่ย่างจักราช ตรงตลาดไท ไปกับ บอย (ว่าที่พ่อคนใหม่) ตั๋ง และ พี ซึ่งมีบอมบ์เพื่อนสนิทที่เรียนด้วยกันที่เชียงใหม่ตามมาทีหลัง ได้กินก้อยเนื้อขมๆ สมใจอยาก และได้ทดลองกินผัดเผ็ดจระเข้ด้วย อร่อยดี สอบเสร็จก็รู้สึกโล่งที่ได้ทำอะไรสำเร็จลุล่วงไปอีกอย่าง และคาดว่าคงจะได้รางวัลแห่งความสำเร็จเล็กน้อย ที่หวังไว้ อืม เป็นการจบแบบ Happy ending จริงๆ

แต่อย่างว่าแหละ "ชีวิต" ไม่มีอะไรแน่นอน เมื่อวานก็ได้รับรู้เรื่องบ้างสิ่งบ้างอย่าง ไม่เคยคิดว่าจะเกิดขึ้นกับตัวเอง ถึงกับไปไม่เป็นเหมือนกัน ทำอะไรไม่ถูก ทำไมต้องจบแบบนี้ด้วยนะ รู้มานานแล้วล่ะ ว่าต้องจบ แต่ไม่คิดว่าจะจบแบบนี้ กับคนๆ หนึ่งที่เคยไว้ใจกัน ดูเป็นคนที่แสนดี แต่กลับทำอะไรอย่างนี้ได้ด้วยเหรอ ถึงกับงง ไม่อยากเชื่อ แต่ทุกอย่างก็เป็นไปแล้ว จบสิ้นกันเสียที ไม่โกรธหรอกที่ต้องจบ แต่เสียใจที่จบแบบนี้

เสียใจจริงๆ

Boulevard of broken dreams - Green day

I walk a lonely road
The only one that I have ever known
Don't know where it goes
But its home to me and I walk alone

I walk this empty street
On the Blvd. of broken dreams
Where the city sleeps
And I'm the only one and I walk alone

I walk alone
I walk alone
I walk alone
I walk a...

My shadows the only one that walks beside me
My shallow hearts the only thing that's beating
Sometimes I wish someone out there would find me
Till then I'll walk alone

Ah-Ah Ah-Ah Ah-Ah Ah-Ah
Ah-Ah Ah-Ah Ah-Ah Ah-Ah

I'm walking down the line
That divides me somewhere in my mind
On the border line of the edge
And where I walk alone

Read between the lines of what's
Fucked up and everything’s all right
Check my vital signs to know I'm still alive
And I walk alone

I walk alone
I walk alone
I walk alone
I walk a...

My shadows the only one that walks beside me
My shallow hearts the only thing that's beating
Sometimes I wish someone out there would find me
Till then I'll walk alone

Ah-Ah Ah-Ah Ah-Ah Ahhh
Ah-Ah Ah-Ah Ah-Ah Ahhh

I walk alone
I walk alone

I walk this empty street
On the Blvd. of broken dreams
Where the city sleeps
And I'm the only one and I walk a..

My shadows the only one that walks beside me
My shallow hearts the only thing that's beating
Sometimes I wish someone out there would find me
Till then I'll walk alone!

AI final

พรุ่งนี้ (7 Oct) ก็สอบ AI แล้ว ไปติวกับน้องๆ ที่เรียนด้วยกันมาสองวันทีมหาลัย มีความมั่นใจขึ้นอีกเยอะ ข้อสอบคงยากเหมือนตอน midterm แต่ไม่กลัวคงมีไอเดียในการตอบบ้างเหมือนกัน เป็นวิชาเรียนตัวสุดท้ายของป.โทแล้ว ก็อยากปิดฉากด้วยเกรดที่ดีๆ หน่อย ได้เกรดเหมือนวิชาอื่นๆ ก่อนหน้านี้ก็พอในแล้วล่ะ :) ถ้ามีน้องที่เรียนด้วยกันมาอ่านเจอ คงมีการหมั่นใส้กันเล็กน้อย แต่ความพิเศษของวิชานี้คือมีรางวัลแห่งความสำเร็จเล็กน้อยรออยู่ :) สาธุ!!! ขอให้ได้เหอะ

พรุ่งนี้มีเรียนเช้าแล้วสอบบ่าย แต่ตอนนี้ยังนอนไม่หลับ คงไม่อ่านต่อแล้วล่ะ เต็มกบาลแล้ว แต่มีบางเรื่องที่ทำให้เซ็ง ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วยนะ เซ็ง!!! เปล่า ไม่ใช่ลิเวอร์พูลหรอก ยังไม่เตะ เตะพรุ่งนี้ อาจจะได้ดูที่ร้านลาบ พรุ่งนี้สอบเสร็จแล้ว จะไปกินลาบที่ร้านไก่ย่างจักราช ร้านนี้อร่อยดี แต่คืนนี้สิทำยังไงให้นอนหลับเนี๊ยะ อืมๆๆๆๆๆ

อ่อ คิดออกแล้ว มีเต็มตู้เย็นเลย สักสองกระป๋องคงนอนหลับ Good night เด้อ บักต๋องขี้เหล้า

Welcome Boy and Aoy

ยินดีต้อนรับสมาชิกใหม่ทั้งสองจ้า ในที่สุดก็มีคนหลวมตัวเข้ามามั่วกับเรา ฮ่าๆ ดีใจนะจะได้มีคนติดตามและช่วยกันเขียนเรื่องราวลงในบล๊อกนี่ จะได้ไม่เงียบเหงาเกินไป ถ้าว่างๆ ก็แวะเข้ามาแบ่งปันเรื่องราวไว้ให้อ่านด้วยนะ ทั้งคู่นั้นแหละ

สำหรับบอยว่าที่พ่อคนใหม่ เห็นว่าซื้อหนังสือลูกรักมาอ่านแล้วนี่ ถ้ามีเกร็ดความรู้อะไรก็มาแบ่งปันที่นี่ก็ได้นะ และอีกอย่างที่ให้เขียนคือวิวัฒนาการของลูกในท้องโบว์ มีความเคลื่อนไหวเป็นยังไงบ้าง โบว์แพ้ท้องหรือยัง หรือมีอะไรเหตุการณ์ที่น่าตื่นเต้นก็มาบันทึกลงในบล๊อกนี่ก็ได้นะ

ส่วนอ้อยสาวเสน่ห์แรงแห่งยุค หัวบันใดบ้านไม่เคยแห้ง รู้นะว่าตอนนี้กำลังมุ่งมั่นกับ thesis มีความคืบหน้าเป็นอย่างไรก็มาเล่าให้กันฟังบ้างนะ หรืออยากจะโม้อะไรเชิญเต็มที่ จะเป็นเรื่องมีสาระหรือไร้สาระก็ได้จ้ะ ตอนนี้ก็ถือได้ว่าเป็นสาวที่สวยทีสุดในบล๊อกแห่งนี้แล้วหล่ะ :)

ยินต้อนรับจ้า

Artificial Intelligence

ปัญญาประดิษฐ์ จะสอบวันอาทิตย์นี้แล้ว (7 Oct) ยังอ่านไม่ถึงไหนเลย พรุ่งนี้ต้องไปติวให้น้องๆ ด้วย จะทันไหมเนี๊ยะ ยากจริงๆ วิชานี้ ประยุกต์ล้วนๆ โคตรปราบเซียนเลย

"ไม่มีปัญญาจะอ่าน วิชาปัญญาประดิษฐ์" เออ เข้าท่าดีแฮะ แหม ถ้าลิเวอร์พูลชนะเมื่อคืนนี้ ป่านนี้คงอ่านฉลุยไปแล้ว หาข้ออ้างไปอย่างงั้นแหละ ไปอ่านต่อดีกว่า ตอนนี้ยังอ่านอยู่ที่ที่ทำงาน อ่านเสร็จทันแน่นอนคืนนี้ :)

Just loss is not death

แพ้แค่นี้ไม่ถึงตาย เป็นคำปลอบประโลมให้กับตัวเองหลังเกมฟุตบอลระหว่างลิเวอร์พูลกับมาร์เซย์จบลง ด้วยผลที่เหนือความคาดหมาย

Liverpool 0-1 Marseille

ครับ แพ้แค่นี้ไม่ถึงตายหรอกครับ แต่แถวบ้านเรียกว่าโคตรเซ็ง เซ็ง เซ็ง แล้วก็เซ็ง หมดแรง ไม่มีกะจิตกะใจ ทำอะไรทั้งสิ้น T_T ก่อนเกมก็อ่านหนังสือไม่ค่อยรู้เรื่อง ยากมาก เล็คเชอร์ที่จดมาก็อ่านไม่รู้เรื่อง อ่านไปด้วยความเครียด งงงวย แต่ก็พยายามที่จะอ่าน ตอนอ่านหนังสือก็หวังในใจว่า ฟอร์มการเล่นของลิเวอร์พูลคืนนี้คงจะช่วยให้ ร่าเริง ปลอดโปร่ง ทำให้อ่านหนังสือได้ดีขึ้น แต่เปล่าเลยครับ หนักกว่าเดิม จบเกมไม่จับหนังสืออีกเลยครับ นอนก็นอนไม่หลับ :( จริงๆ วันนี้ไม่มีอารมณ์เขียนเท่าไหร่ แต่ได้รับปากไว้แล้ว ว่าจะมารายงานผลให้ทราบ บทความนี้จึงเขียนด้วยความชอกช้ำและความจำเป็น

ขอพูดถึงเกมเมื่อคืนอีกนิดนึง เป็นอีกครั้งที่ผมสงสัยในแทกติกของราฟา การเคลื่อนไหวของนักเตะภายในทีมทำได้แย่มาก ทั้งจังหวะที่ได้บอลและจังหวะที่เสียบอล ผมสังเกตมาหลายนัดแล้วครับ ภายใต้การทำทีมของราฟา นักเตะลิเวอร์พูลจะตกอยู่ในสถานการณ์ถูกรุมกินโต๊ะบ่อยมาก ซึ่งมันแสดงถึงทีมเวิร์คและความเข้าใจเกมกันภายในทีม ที่มีน้อยมากในทีมลิเวอร์พูลยุคนี้ เอาไว้วันหน้าจะมาวิจารณ์ลิเวอร์พูลแบบเต็มๆ อีกที แต่วันนี้ขออนุญาตเซ็งก่อนครับ

เปลี่ยนเรื่องบ้างดีกว่า ตั้งใจจะให้บทความนี้เป็นไดอารี่ประจำวัน ถ้ามีแต่เรื่องลิเวอร์พูลเดี๋ยวจะกลายเป็นบทความเกี่ยวกับกีฬาไปซะ เมื่อวานได้นึกไว้ในใจ จะแบ่งกลุ่มของบทความในบล๊อกนี้ออกเป็นคร่าวๆ ดังนี้

1. Begin อันนี้สงวนสิทธิ์สำหรับบทความเริ่มต้นอันเดียว ซึ่งคือเรื่อง Since 2 Oct 2007
2. Diary เป็นบทความเกี่ยวกับไดอารี่ของตัวเองในแต่ละวัน แต่คงไม่ทุกวันแล้วแต่อารมณ์
3. Memo เป็นบทความที่เกี่ยวกับเหตุการณ์พิเศษที่เกิดขึ้น อย่างเช่นเรื่อง Boy's boy
4. Sport เป็นบทความเกี่ยวกับกีฬา ที่ตัวเองสนใจอยู่ อยากเป็นคอลัมนิสต์บ้าง
5. Aggie เป็นบทความเกี่ยวกับการเกษตร ซึ่งเกี่ยวกับงานที่ทำอยู่และที่เคยเรียนมาตอนป.ตรี
6. Computer เป็นบทความเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ คงจะพูดถึงเรื่องเรียนและเรื่อง thesis ป.โท ที่กำลังจะทำอยู่ซะมากกว่า
7. Politic เป็นบทความเกี่ยวกับการเมืองในบ้านเรา อยากวิจารณ์มานานแล้ว อิอิ ได้โอกาสล่ะ
8. Friends เป็นบทความที่จะให้เพื่อนๆ เข้ามานำเสนอเรื่องราวต่างๆที่อยากจะแบ่งปัน เมื่อวานบอยบอกจะมาร่วมแจมในบล๊อกนี้ด้วย อยากให้คนอื่นมาร่วมเขียนด้วย เขียนคนเดียวเดี๋ยวจะมีแต่เรื่องราวเซ็งๆ

ก็เป็นกลุ่มของบทความที่คิดไว้คร่าวๆ แต่บางครั้งบางบทความอาจจะไม่สามารถแบ่งกลุ่มได้อย่างชัดเจน แต่ไม่เป็นไรไม่ซีเรียส เพียงแต่จัดกลุ่มไว้ จะได้ดูว่าเป็นคนที่มีหลักการ ทั้งๆที่ไม่ใช่ :)

วันนี้ก็หอบหนังสือมาอ่านที่ที่ทำงานเหมือนเมื่อวาน เอาไว้อ่านตอนบ่ายและช่วงเย็นก่อนกลับบ้าน ไม่อยากรีบกลับเพราะช่วงเวลาเลิกงานรถติดมาก วันนี้เย็นนัทจะโทรมาชวนไปกินข้าวเย็น เพราะอุ้ย (แฟนของนัท) มาที่กรุงเทพ แต่คงไม่ไป อ่านหนังสือไม่ทันจริงๆ ว่ะเพื่อน นัทก็เป็นแฟนลิเวอร์พูลเหมือนกัน ถ้าเจอกันก็คงทำหน้าเซ็งๆ ใส่กัน วันนี้ช่วงเช้า ได้รับโทรศัพท์จากสาวกผีแดง 2-3 สาย โทรมาเยาะเย้ยให้ช้ำใจ และคิดว่าคงมีโทรมาอีกเรื่อยๆ นอกจากโทรศัพท์เยาะเย้ยก็มี พี่ภพ เดอะค๊อปแห่งอ.ฝาง โทรมาตัดพ้อเหมือนกัน งานนี้เหล่า The Kop เซ็งกันเป็นแถบๆ เฮ้อ...

You'll never walk alone.

คุณจะไม่มีวันร้องไห้เดียวดาย T_T T_T T_T T_T T_T T_T T_T

Boy's boy

เมื่อกี้ตอนกำลังกินข้าวเที่ยง บอย (เพื่อนรุ่นน้องเรียนป.โทด้วยกันที่ธรรมศาสตร์) โทรมาบอกด้วยน้ำเสียงอันตื่นเต้นระคนดีใจว่าโบว์ (แฟนของบอย) ท้องแล้ว

ย้อนกลับไปเมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา (30 Sep) บอยเล่าให้ฟัง กำลังลุ้นว่าโบว์จะท้องหรือเปล่า เพราะประจำเดือนโบว์ไม่มา 5 วันแล้ว รอลุ้นอีก 3 วัน ผมเคยแซวบอยไปหลายครั้งว่าเป็นพวกไม่มีน้ำยา ดังนั้นทุกเดือนที่มีการลุ้นว่าโบว์จะท้องหรือเปล่า บอยจะมาเล่าให้ฟังตลอด แต่ทุกครั้งที่ลุ้นก่อนหน้านี้ปรากฏว่าบอยแห้วตลอด ไม่สามารถลบคำสบประมาทได้ซักที จนกระทั่งครั้งนี้

ตัดกลับมาวันนี้ หลังจากครบ 8 วัน ซึ่งเป็นระยะปกติที่ประจำเดือนของโบว์จะมาช้าได้ ปรากฏว่าประจำเดือนของโบว์ก็ยังไม่มา โบว์จึงทดสอบด้วยชุดการทดสอบการตั้งครรถ์ ซึ่งก็ได้ข่าวดีอย่างที่บอกไว้ข้างต้น บอยบอกว่าดีใจมากจนหน้าแดง "ได้เป็นพ่อคนแล้วพี่ โทรมาบอกพี่เป็นคนแรกเลยนะ" ฟังเสียงแล้วก็รู้สึกดีใจกับบอยไปด้วย คำว่าครอบครัวคงจะถูกเติมเต็มสักที ด้วยลูกที่กำลังจะเกิดมา ตอนนั้นไม่รู้จะพูดอะไรดี ก็ได้แต่พูดบอกบอยไปว่า "ดีใจด้วย ต้องทำตัวใหม่แล้วนะ" คิดอะไรไม่ออก ไม่รู้จะพูดอะไรดี ก็กำลังกินข้าวด้วยความหิวโซอยู่

วันนี้จึงได้บทความพิเศษเข้ามาในบล๊อก อีกหนึ่งบทความ ว่าแล้วเบิกค่าออกแบบโบชัวร์สินค้าของบริษัทไปให้บอยดีกว่า บอยออกแบบไว้ให้นานแล้วแต่ยังไม่ได้จ่ายตังค์ให้บอยซะที ถือเอาโอกาสนี้เอาเงินไปให้บอยรับขวัญหลานด้วยดีกว่า

ดีใจด้วย ไอ้น้อง

Sleep is like a death

หลับเป็นตาย คิดว่าหลายคนคงเคยเป็นอาการแบบนี้ เมื่อวาน (2 Oct) กลับไปถึงห้องพัก (ของคนจนๆ) ด้วยความเพลีย กะว่าจะนอนหลับพักผ่อนไปสักงีบใหญ่ๆ ก่อนแล้วค่อยตื่นมาอ่านหนังสือไปเรื่อยๆ เพื่อรอดูบอลด้วย เริ่มงีบไปตอนประมาณสี่ทุ่ม แต่คงเป็นเพราะความอ่อนเพลียที่สะสมมาหลายวัน ทำให้นอนหลับลึกและนอนหลับสนิทจนไม่ได้ยินเสียงนาฬิกาปลุกที่ตั้งไว้ ตื่นมาอีกทีก็เป็นเวลาเจ็ดโมงเช้าของวันรุ่งขึ้นแล้ว เฮ้อ.. จึงไม่คิดอะไรมาก ขอนอนต่อดีกว่า zzzz ตื่นขึ้นทำงานอีกทีตอนเก้าโมงเช้า ตื่นมาด้วยความรู้สึกระปรี้กระเปร่าจริงๆ :) ดีแล้วที่นอนยาว ถ้าฝืนอ่านหนังสือดึกอีกหนึ่งคืน ก็คงอ่านไม่ค่อยเข้าสมองเท่าไหร่

เพราะเมื่อคืนหลับเป็นตาย ทำให้อ่านหนังสือช้าไปนิดหน่อย วันนี้ (3 Oct) จึงหอบหนังสือมาอ่านที่ทำงานด้วย ตอนบ่ายๆ น่าจะว่างอ่านหนังสือ และคืนนี้ก็จะอัดอย่างเต็มที่อีกรอบ รอดูบอลด้วย วันนี้ลิเวอร์พูลเตะด้วยสิ ไม่พลาดแน่ เจอกับมาร์เซย์ บอลยูฟ่า แชมป์เปี้ยนลีก เล่นในบ้าน ฟอร์มอย่างนี้วันนี้คงได้เฮหลายครั้งด้วยกัน เพราะมาร์เซย์ทีมจากฝรั่งเศสคงไม่น่าต้านทานได้ ในทีมมาร์เซย์ก็คงจะมีแต่ซิสเซ่เด็กเก่าหงส์เท่านั้นที่พอจะสร้างความกดดันให้กับแนวรับลิเวอร์พูลได้ ที่นี่ก็ขึ้นอยู่กับความคมของแนวรุกลิเวอร์พูล ว่าจะทำสกอร์ได้มากน้อยเท่าไหร่ อิอิ ตอนนี้นั่งคิดในใจว่า ถ้าอ่านหนังสือได้ทันเวลา และลิเวอร์พูลชนะด้วยฟอร์มการเล่นอันสวยงาม มันคงจะดีไม่น้อย ผลเป็นยังไงพรุ่งนี้ จะมาเล่าให้ฟัง ตอนนี้ไปทำงานก่อนดีกว่า

Since 2 Oct 2007

สร้างบล็อคนี้ ขึ้นมาเพราะต้องการพื้นที่สักที่ไว้แสดงความคิดเห็น ระบาย เผยแพร่ หรือบันทึก อะไรก็ได้สักอย่าง เก็บไว้อ่านนานๆ แต่ไม่รู้จะทำได้นานแค่ไหน จะลองพยายามดู คงไม่มีเรื่องราวอะไรน่าสนใจ และคงเขียนเรื่องราวได้ไม่น่าสนใจ เพราะเป็นคนเขียนไม่เก่ง แต่จะลองดู และลองดู คงไม่เสียหลาย แต่คงเสียน้อย ฮ่าๆ มีเล่นมุขด้วย :)

ชอบประโยคอยู่ประโยคหนึ่ง ที่คิดขึ้นเอง แต่ไม่รู้ไปตรงกับใครหรือเปล่า ชอบเขียนประโยคนี้ไว้ที่ปกในของสมุดทุกเล่มที่มี ประโยคนั้นคือ

"คิด ค่อย ค่อย อย่าง ค่อย ค่อย คิด"
.

คิดประโยคนี้ขึ้นมาไว้คอยเตือนตัวเอง อย่าทะนงตัว อย่าหลงระเริงมากเกินไป เพราะปกติเป็นคนที่ใช้ชีวิตโดยประมาท คิดว่ากูแน่ กูเจ๊ง

ประโยคนี้เป็นประโยคที่ได้รับอิทธิพลมาจากคำสอนของปู่ ที่สุดแสนจะคลาสสิค คำนั้นคือ
.

"ดีอวด อย่า อวดดี"
.

ความหมายอาจไม่เหมือนกัน แต่หากดูดีๆ มีความนัยแฝงลึกๆ คล้ายกัน อันนี้คิดเอง และที่ชอบอีกอย่างของทั้งสองคำคือ เป็นคำที่มีการเล่นคำสะท้อนตัวเอง โดยเอาคำข้างหน้ามาสลับเรียงลำดับใหม่ แต่ยังได้ความหมายที่สมบูรณ์ ชอบๆ

.

แต่ต่อไปคิดว่าจะพยายามเขียนบทความเป็นภาษาอังกฤษ ขอกระแดะ

สักหน่อย แต่คงมีผิดเยอะ ช่างมัน อยากเขียนอ่ะ ทำไม

บทความแรกไม่เขียนมากล่ะกัน เดี๋ยวบทความหลังๆ จะกดดัน